RüzgaRım..

[~coRpsé^anqéL~]

Dolaşmaya çıktım küçük dünyamda
Uçsuz bucaksız Bom boş
Eski yıkık dökük bir şehirdeyim
İnsanlığa dair bir iz yok

Hafif bir rüzgar esiyor yapraklarıyla
Estikçe acıtır canımı
Her dokunuşunda kalbimin bir kısmı kırılır
Gider canımdan her an bir parça

Ne olduğunu anlayamam
Esen yapraklar o kadar serttir ki
Vücuduma girdiği an keser her yanımı derinden çok derinden
Dökülür kanlarım yerlere
Sanki bir akıntı gibi

Rüzgarım eserken fısıldar bir kelime
Seni sölemiştir bana
Acılarımın sebebide sensin
Akan Kanımında

İsimsiz kahramanım sen çoktan ölmüştün
Ellerimle gömmüştüm ben seni mezarına
Bu anımsatan Rüzgarın anlamı nedir bana gönderdiğin
Eskiden yaptığın hatalar mı
Bana verdiğin unutulmaz acımı